گل مينا
نام علمی: Bellis Perennis L .
از تيره كاسني Compositae
نام انگليسي: Daisy , English Daisy , Marguerite
نامهاي رايج: مينا، مارگريت كوچك، گل بهار، زهرهاللولو، زهرهالربيع.
گل مينا گياهي است علفي،چند ساله و كوتاه كه ارتفاع آن 5 تا 25 سانتيمتر است. برگهاي آن پهن، بيضويبا لبههاي دندانهدار است، ته برگ باريك است. از وسط برگها ساقهاي بيرونميآيد كه منتهي به يك نهنج گل يا يك طبق گل میشود. گلهاي آن كه ازاوايل بهار ظاهر ميشوند و تا پاييز ادامه دارند؛ در وسط طبق، گلهاي لولهايزرد و در اطراف آن گلهاي زبانهاي سفيد و گاهي صورتي يا قرمز ديده ميشود.
گل مينا داراي ساپونين، اسيدهايماليك و تارتاريك، اسيد استيك، اسيد اسكوربيك، اسيد اكساليك، اسيد وينيك، صمغ، موم،اسانس روغني، موسيلاژ فراوان، اينولين و تانن ميباشد.
قسمت مورد استفادهی گل مينا برگ و گل و عصاره تازه آناست.
خواصّ و اثرات دارويي: گل مينا داراي خواصّ خلط آور، مُعرّق،مقوّي، ضدّ عفوني كننده، قابض، ضدّ التهاب، آرام بخش، نشاط آور، مدر، مُحرّك، تصفیهکنندهی خون و كمي مُليّن است.
از گل مينا در موارد بيماريهاي كبد و مثانه، يبوست، بيماريهايمجاري تنفسي، زخمها، سنگ كليه، رماتيسم، رفع اخلاط خوني، آب آوردن بافتهايبدن، پايين آوردن فشار خون، يرقان و كم خوني استفاده ميكنند.
دمكرده 30 در هزار گل مينا به عنوان مقوّي معده، رفعاخلاط خوني، سرفه، درمان دردهاي كبدي، بيماريهاي سينه، نظير ذاتالجنب (سينهپهلو)، برونشيت، آسم، رفع بيخوابي، لارنژيت، درمان توّرم حاد و مزمن غددپستان، خنازير، نقرس، بيماريهاي كليوي و مثانه، ورم روده، حالات تشنجي اطفال،وجود خون در ادرار نافع است.
براي درمان يبوست برگ پخته را در سالاد ميخورند.
در استعمال خارجي له شدهی برگهاي گل مينا براي التيامزخم، جراحات التهابهای سطحي پوست بدن، روي زخمهاي باز و بسته و عفونتهايجلدي ميگذارند.
جوشاندهی 30 تا 40 گرم برگ و گل اين گياه در يك ليتر آب بهصورت غرغره و شست و شوي دهان براي درمان ورمهاي دهان و حلق مصرف ميشود.
برگهاي تازهی گل مينا مخاط روده را تحريك ميكند و اثرقاطعي در رفع يبوستهاي مقاوم دارد.
داراي خواصّ خلط آور، مُعرّق،مقوّي، ضدّ عفوني كننده، قابض، ضدّ التهاب، آرام بخش، نشاط آور، مدر، مُحرّك، تصفیهکنندهی خون و كمي مُليّن است. لیش...برچسب : نویسنده : فلاحتگر lish بازدید : 372