ثيل كبير

گياهى است كه در كتب طب سنتى با نام «ثيل كبير» آمده است. به فرانسوى Grand chiendent و paspale و به انگليسى Bermuda grass و Star grass گفته مى‌شود. گياهى است از خانوادۀ غلات Gramina ceae نام علمى آنCynodon dactylon) L. (Pers. مى‌باشد.

مشخصات

ثيل كبير گياهى است چندساله خيلى از نظر شكل متنوع و متغيّر. از طريق ساقه زيرزمينى گياه سريعا انتشار مى‌يابد و مثل قاليچه سطح خاك را مى‌پوشاند. ساقۀ گل‌دهندۀ آن به ارتفاع  ٧٠ - ١٠  سانتى‌متر مى‌رسد. گلها بنفش و ميوه‌هاى آن معمولا شش شاخه و گاهى كمتر كه همه شاخه‌ها از يك نقطه خارج مى‌شوند و هر شاخه به شكل سنبله با دانه‌هاى خيلى ريز مى‌باشد.

در تمام مناطق عالم در نواحى حارّه، نيم‌گرم، معتدله و در سواحل درياها مى‌رويد. در ايران در دامنه‌هاى البرز، اطراف تهران، كرج، سواحل شنزار شمال ايران، در گرگان، بندر گز، آستارا و در آذربايجان و در كردستان، كرمانشاه، همدان، تفرش، اصفهان، خوزستان و عملا در تمام مناطق شرق و غرب ايران مى‌رويد.

خواص-كاربرد

در چين از جوشاندۀ گياه مخلوط با نوعى برنج تخمير شده كه به چينى "Lau-ts?ao" نامند، در موارد خونريزى‌هاى شديد از زخمها و يا پس از زايمان كه خونروى شديد باشد و به علاوه براى معالجه خونريزى زياد و مفرط عادت ماهيانه تجويز مى‌شود كه بخورند، ساقۀ زيرزمينى آن تصفيه‌كنندۀ خون است [هاو]. و معروف به مدّر بودن است. به علاوه نرم‌كننده و مسهل ملايمى است [پرّوت و هرير].

داروى خوبى براى ناراحتى‌هاى معده است و در موارد تب و هذيان و لرز خيلى مفيد است [ويدال]. در فيليپين از جوشاندۀ آن به عنوان مدّر و براى نرم كردن سينه استفاده مى‌شود [گررو و كوئى زمبينگ]. و براى معالجۀ بيمارى‌هاى اعضاى تناسلى و ادرار مصرف مى‌شود [ديگانگ كو]. ساقه‌هاى آن را جويده و مخلوط با بزاق دهان روى زخم مى‌مالند [آبرامس]. در هند: جوشاندۀ اعضاى زيرزمينى گياه براى استسقا و در مرحله دوم سيفيليس تجويز مى‌شود. از دم‌كردۀ ساقه‌هاى زيرزمينى آن براى بند آوردن خون از بواسير استفاده مى‌شود. ريشه‌هاى له‌شدۀ آن را مخلوط با كشك براى تسكين التهاب مجارى ادرار و سوزش آن مصرف مى‌كنند. شيرۀ گياه قابض است و روى زخم تازۀ قسمت بريده‌شدۀ اعضاى بدن ماليده مى‌شود. مدّر است و در موارد استسقا، هيسترى، صرع و در مورد اسهالهاى مزمن و اسهال خونى مصرف مى‌شود.

ثيل كبير از نظر طبيعت شبيه مرغ و سرد و خشك است.