رازيانه

Foenicolum vulgare  نام علمي 

 رازيانه از قديمي ترين گياهان ادويه اي است .مردم يونان و روم باستان خواص دارويي آن را مي دانستند و از آن براي درمان برخي از بيماريها استفاده ميكردند .در اكثر فارماكوپه ها خاصيت دارويي ميوه رازيانه مورد تاكيد قرار گرفته است. ميوه ي رازيانه از بوي مطبوع و شبيه به بوي انيسون برخوردار است.

امروزه در صنايع داروسازي از مواد موثره ي رازيانه براي مداواي سرفه ،دل درد و ماده اي كه سبب تسهيل در هضم غذا مي گردد استفاده ميكنند . ازدم كرده ي ميوه هاي اين گياه براي درمان دردهاي نوزادان از نوع اسپاسم استفاده مي شود .مواد موثره ميوه هاي اين گياه سبب تحريك در توليد شير مادران شيرده ميشود. اسانس رازيانه در صنايع داروسازي ، صنايع نوشابه سازي ،صنايع غذايي وصنايع آرايشي و بهداشتني موارد استعمال فراواني دارد.

رازيانه گياهي علفي و چند ساله كه منشا آن نواحي مديترانه وجنوب اروپا گزارش شده است .و داراي گونه هاي متنوعي است.

اسانس رازيانه از بيش از سي نوع تركيبات ترپني يا تريپنوييدي تشكيل شده است.مهمترين اين تركيبات عبارت اند از آنتول،  فنكول  ،استراگول ومتيل كاويكول.

ميوه هاي رازيانه همزمان نمي رسند پس از رسيدن از گياه جدا و به اطراف پراكنده ميشوند .از اين رو قبل از ريزش بايد برداشت نمود .چون رازيانه ساقه كم وبيش بلندي دارد معمولاً برداشت آن كم و بيش مشكل است .با استفاده از ماشين برداشت غلات مي توان دانه هاي رازيانه را نيز برداشت نمود.